Beste vrienden en fans,
De lente is goed begonnen dit jaar! Amsterdam is gezegend met twee weken heerlijke zonneschijn. Sinds het begin van het jaar heb ik me ondergedompeld in een heleboel activiteiten met vrienden, interviews en boeiende literatuur.
Amsterdam's Dagblad Interview
Bijgaand krantenartikel in het Amsterdams Dagblad is geschreven door een goede vriend van Xaviera Hollander; Olivier Mouwe.
Happy Hooker kijkt terug op een Happy Life - Amsterdams dagblad
DIA HUIZINGA
In Amsterdam, op een zomerse middag in 1997, nodigde mijn goede Amerikaanse vriend, de bekende dichter Eddy Woods, die al 10 jaar in Nederland woont, mij en een paar vrienden uit, die allemaal graag naar onze eigen poëzie luisterden of deze hardop voorlazen. Het vond allemaal plaats in een prachtig en gezellig café in hartje Amsterdam, Co Meier genaamd. Ik liep alleen naar binnen, maar had een afspraak gemaakt met een paar andere dichters die daar op me zaten te wachten.
Het was een warme gebeurtenis en het café zat behoorlijk vol met veel verschillende paradijsvogels. Toen ik door de ingang liep en de plek binnenging waar ik een paar van mijn vrienden had gezien, op zoek naar een stoel voor mezelf, zag ik een schattige butch uitziende jonge lesbienne opstaan van haar stoel en wees naar de stoel naar mij dat ik haar plaats kon innemen omdat ze naar de bar ging om wat van haar eigen poëzie te gaan voorlezen.
In een oogwenk ging ik op de houten stoel zitten en tot mijn vreugde voelde ik de warmte onder mijn kutje, want ik droeg een zomers dun jurkje en plotseling realiseerde ik me dat het haar eigen lichaamswarmte moest zijn, die ervoor zorgde dat ik me plotseling heel warm en geil voelde. Nou... die avond nadat ik haar, toen de meeste mensen weg gingen, weer ontmoette, gaf ik haar mijn visitekaartje en vroeg haar me te bellen om elkaar nog eens te zien. Ik mag wel zeggen dat die avond het begin was van onze levenslange vriendschap en dat we zo'n 5 jaar geliefden waren. Tot op heden ten dage anno 2025 zijn we nog steeds de beste maatjes van elkaar. Haar naam was en is nog steeds uiteraard ANNET.JE DIA HUIZINGA. In het kort dus DIA. Enkele jaren voor onze ontmoeting behoorde Dia tot een van de voorvechtsters van diverse lesbische activiteiten in Amsterdam.
Ik behield tevens mijn vrijheid om . zo nu en dan met een paar van mijn mannelijke minnaars naar bed te gaan. We hadden altijd een vrijblijvende affaire, maar hielden eigenlijk nog steeds van elkaar als goede vriendinnen. Zelfs nu nog, anno 2025, terwijl ik al meer dan 20 jaar getrouwd ben met mijn Nederlandse man PHILIP, maken we er een gewoonte van om eens in de paar weken samen te komen voor een heerlijke door Philip gemaakte gluten vrije maaltijd, en lange gesprekken te voeren als hij meestal wat boodschappen gaat doen.
Dia is tien jaar jonger dan ik en is een heerlijke verhalenvertelster en dichteres, maar ook een fanatieke zwemster en coach van homo's en lesbiennes. Ze heeft jarenlang de wereld rondgereisd en de beroemde zangeres Melanie (Beautiful People!) begeleid als roady. Ze reist het liefst 's zomers naar Griekenland met wat andere zwemmers en zwemsters en heeft jaren lang als roady gefunctioneerd van de wereldberoemde zangeres MELANIE, bekend van haar song BEAUTIFUL PEOPLE.
LAURA DESIREE
Lie
ve Laura Desiree, het was een genot om je een paar jaar geleden ontmoet te hebben en nu te merken hoe wereldberoemd je blijkbaar in die tussentijd bent geworden als de ultieme Seksgodin van deze eeuw. Aangezien ik ongeveer 24 jaar lang de seksadviseuse voor Penthouse Magazine (in 4 verschillende talen) ben geweest en het erg jammer vind dat dat tijdschrift in de VS niet meer bestaat, zou ik je willen vragen om het gloednieuwe PLAYBOY MAGAZINE in de VS voor te stellen om ons tweeën in te huren als seksadviescolumnisten. Waarschijnlijk zullen ze ook jouw prachtige lange en sexy bijna-naakte lichaam aanbidden voor een fotocolumn. De lente is in aantocht en mijn lieve echtgenoot Philip en ik kijken er naar uit om je binnenkort weer onder ons Happy House Bed and Breakfast dak in Amsterdam te ontvangen. www.xavierahollander.com
Een opwindende website met striptease acts voor oudere mensen, die nooit volledig naakte porno acteurs en actrices laat zien, maar toch pikant genoeg is om zelfs de oudste aanwezigen op het puntje van hun stoel in verbazing doet toekijken.
Striptease wzc beerse - vrt.be
HET ENORME DIKKE BOEK LONKA PROJECT
De kracht van het leven, een fotografisch eerbetoon aan de laatste overlevenden van de holocaust over de hele wereld.
Dit prachtige grote indrukwekkende boek is samengesteld door een bijzonder goede jeugdvriend van mij, die toen leefde in Spanje en het boek begint eigenlijk met het levens en doods verhaal van zijn eigen vader, een bekende artiest uit Spanje die heet GINO HOLLANDER en nu komt de aap uit de mouw... wij kennen elkaar allemaal ruim een halve eeuw en Gino’s zoon JIMMY is inmiddels een van de beroemdste fotografen, die dit boek heeft samengesteld.
En zowaar daar op pagina 91 staat een mooie foto van een zekere XAVIERA HOLLANDER, DIE DUS OOK TOT EEN VAN DEZE DUIZENDEN SLACHTOFFERS HOORT.
"XAVIERA “VERA” DE VRIES werd geboren in juni 1943 als dochter van een Nederlandse Joodse arts en een moeder van Franse en Duitse afkomst in Surabaya, het door Japan bezette Nederlands-Indië, dat later Indonesië werd. Ze bracht de eerste jaren van haar leven door in een door Japan gerund interneringskamp. In haar twintiger jaren verhuisde ze van Amsterdam naar Johannesburg en later naar New York City. Ze was secretaresse van het Nederlandse consulaat in Manhattan, maar vertrok en werd callgirl en madam onder de naam Xaviera Hollander, waarmee ze ongeveer $ 1.000 per nacht verdiende. Ze opende haar eigen bordeel en werd al snel bekend als de belangrijkste madam van New York City. Ze werd in 1971 gearresteerd wegens prostitutie en verliet de VS voor Canada. Haar boek The Happy Hooker werd in 1971 gepubliceerd. Ze schreef daarna nog veel meer boeken, waaronder Child No More: A Memoir in 2002 en ze schreef een maandelijkse adviescolumn in het tijdschrift Penthouse met de titel Call Me Madam. Ze is twee keer getrouwd geweest en heeft veel minnaars gehad. Ze runt een bed and breakfast in haar woonplaats Amsterdam en heeft vele theaterproducties in Amsterdam geproduceerd zowel in het engels als nederlands ."
CAFÉ EUROPA VERHALEN
Holocaust-overlevenden, gefotografeerd door Ethan Pines tijdens de wekelijkse "Café Europa" bijeenkomst in het gebouw van de National Council of Jewish Women, Los Angeles, CA, op 5 november 2019.
FANIA ISTOVICH – Geboren in Mukachevo, in het huidige Tsjechië. Ze bracht de oorlogsjaren door in het Auschwitz-Birkenau kamp. Ze verloor haar ouders en vijf broers en zussen tijdens de oorlog. Eén oom en één tante overleefden de oorlog. In 1973 emigreerde ze naar de Verenigde Staten.
MICHAEL BIEDER – Geboren in 1923 in Ivanhorod, het huidige Oekraïne. Hij verloor een jongere en een oudere broer en een oudere zus. Hij nam een trein naar Boedapest, vervolgens naar Oostenrijk en keerde na de oorlog terug naar Ivanhorod. Eén zus overleefde de oorlog. In 1975 emigreerde hij naar de Verenigde Staten. Michael overleed eind mei 2021.
ADELA MANHEIMER – Geboren in 1921 in Polen. Haar ouders werden tijdens de oorlog gedood. Ze zat in het Auschwitz-kamp en maakte de dodenmars naar Praag mee. Niemand in haar familie overleefde. In 1951 emigreerde ze naar de VS.
BARBARA DROTOW – Geboren op 1 juni 1933 in Łódź, Polen. Haar ouders werden gedood, maar een oudere zus overleefde. Barbara werd uit het Łódź-getto gesmokkeld en groeide op in een weeshuis in Oezbekistan. Na de oorlog werd ze teruggebracht naar Łódź. Ze emigreerde in 1948 naar Israël. In 1960 ontmoette ze haar man tijdens een blind date in Israël.
MIRIAM REITZENSTEIN – Geboren in Polen. Haar ouders en vier zussen werden gedood. Eén broer overleefde. Ze vluchtte naar Oekraïne en bracht twee jaar door in Siberië, daarna in Oezbekistan, en werd aan het einde van de oorlog met andere kinderen teruggebracht naar Polen. Vervolgens reisde ze naar Haifa, maar werd naar Cyprus gestuurd voordat ze doorging naar Israël. In 1955 emigreerde ze naar de Verenigde Staten.
PAULA GOLDSTEIN – Geboren in Kalisz, Polen, op 9 januari 1922. Haar ouders, tweelingzussen en twee broers werden tijdens de oorlog gedood. Ze bracht de oorlogsjaren door in Częstochowa, Polen. Zij en twee andere broers overleefden. Na de bevrijding ging ze naar Frankrijk en vervolgens in 1948 naar Israël, waarna ze naar de Verenigde Staten emigreerde. Gevraagd of ze nog iets wilde toevoegen, zei ze: "Houd Israël sterk!"
REGINA LEWIN – Geboren in Cenzin, Polen. Ze zat in een getto en vervolgens drie jaar in een dwangarbeidersfabriek in de bergen van Zuid-Duitsland. Aan het einde van de oorlog werd ze door het Rode Kruis teruggebracht naar Polen. Alleen enkele verre neven en nichten overleefden. Ze verhuisde naar Brussel, België, waar ze legale papieren kreeg, vervolgens naar Melbourne, Australië, en vandaar naar de Verenigde Staten.
MARIA ROSS – Geboren op 7 november 1930 in Chișinău, Moldavië (toenmalig Roemenië). Tijdens de oorlog verhuisde ze naar een klein dorpje in Rusland, daarna naar Siberië en vervolgens naar Turkmenistan. Haar ouders en één tante overleefden de oorlog. Na de oorlog keerde ze terug naar Roemenië en emigreerde in 1973 naar de Verenigde Staten.
KATHY SCHENK – Geboren in Polen. Ze bracht de oorlogsjaren door in Duitsland en verhuisde van concentratiekamp naar concentratiekamp. Na de bevrijding ging ze naar Oostenrijk. Niemand in haar familie overleefde. In 1999 emigreerde ze naar Michigan.
ERNEST LORANT – Geboren in 1923 in Boedapest. Hij bracht de oorlogsjaren door in het concentratiekamp Auschwitz. Niemand van zijn familie overleefde. Na de oorlog emigreerde hij naar Israël en in 1947 naar de Verenigde Staten.
TOBY TAMBOR – Ze vermoedt dat ze geboren is in 1932 in Wit-Rusland. Tijdens de oorlog zat ze in een getto en daarna in de bossen. Na de bevrijding ging ze naar Wit-Rusland/Rusland, was in een kamp voor ontheemden in Oostenrijk en reisde daarna naar Israël. Haar moeder overleefde de oorlog. In 1967 emigreerde ze naar New York.
INGRID "INGE" BOOS – Geboren op 10 september 1934 in Frankfurt, Duitsland. Het grootste deel van haar familie ging naar Minsk en stierf daar. Ze zat met haar moeder in het kamp Theresienstadt. Beiden werden daar bevrijd door Russische soldaten. Na de oorlog keerden ze terug naar Frankfurt. Zowel Inge als haar moeder emigreerden in 1950 naar de Verenigde Staten.
ARTHUR EN ROCHELLE ZICHERMAN (beiden overlevenden) – Arthur werd geboren in 1927 in Tsjechoslowakije. Eén zus en één broer overleefden de oorlog. Drie broers en zijn ouders werden gedood. Hij woonde tijdens de oorlogsjaren in een getto. Zijn vrouw Rochelle werd ook geboren in 1927 in Tsjechoslowakije. Van de 11 broers en zussen in haar familie overleefden alleen één broer en twee zussen de oorlog. Ze zat in de concentratiekampen Auschwitz en Buchenwald. In 1970 trouwde ze met Arthur in Los Angeles.
LINDA MAGAZINE
XAVIERA HOLLANDER (81) IS B&B EIGENARES EN VOORMALIG GRANDE DAME VAN DE SEKSINDUSTRIE
LAATST HEB IK EEN GESPREK GEHAD MET Iemand die het allemaal voor me gaat regelen: euthanasie, crematie, alles. De papieren zijn getekend. Het wordt een afscheid met een paar intieme vrienden en dan, de volgende dag ofzo, een uitvaartdienst, ook hier in huis. Nee, niet met mij erbij! Alsjeblieft zeg, dat ziet er toch niet uit? Ik ben dan al gecremeerd en mijn urn kan op een plankje in de woonkamer worden neergezet, of anders buiten, naast de grafsteen van mijn moeder. Dat is een glazen plaat, die ik bij Zorgvliet heb opgehaald, toen haar graf geruimd ging worden. Je denkt toch niet dat ik duizend euro per jaar ga betalen voor een plekje waar ik toch nooit meer heen kan?
Ik heb osteoporose, botontkalking. Het gaat hard de laatste jaren, ik ben een stuk korter geworden. Er ligt een hele gebruiksaanwijzing voor hoe de pijn in mijn nek en knieën weggemasseerd kan worden. Ik heb zo’n sta-op-stoel en een rollator, maar als ik omflikker, is het meteen met me gedaan. En ik ga niet naar een revalidatiecentrum, waar ze elke dag mijn kont komen afvegen. Dan hou ik toch liever zelf de regie in handen. Zo is een van mijn wensen bijvoorbeeld dat de twintig minuten durende documentaire, die ze over mijn leven hebben gemaakt, vertoond wordt tijdens die afscheidsbijeenkomst. En dat mijn elpee Happily Hooked, samen met de boeken die ik geschreven heb, verkocht zullen worden. Ik heb niets meer aan dat geld nee - maar mijn man Philip wel. Hij is tien jaar jonger en moet nog een tijdje door in dit huis.
Er zullen snacks en dranken zijn, natuurlijk, en ik heb veel vrienden in de muziek- en theaterwereld, dus ik denk wel dat ze voor me zullen zingen. Het liefst iets van Shaffy of Edith Piaf. Aznavour mag ook. Als ik nou een zomerse dag uitkies, kan ik, met de tuin erbij, makkelijk veertig mensen kwijt. Misschien moet ik mijn volgende verjaardag als sterfdatum kiezen, 15 juni, dat is meestal een prachtige dag. Voor mijn 81ste kreeg ik een burleske striptease show cadeau. Eigenlijk zou het wel passend zijn om ook tijdens dat laatste feestje zo’n act in huis te halen. Er zullen sowieso veel prostituees langskomen. Seks en prostitutie zijn weer helemaal in. Dat vind ik, in deze tijden van oorlog en ellende, wel een mooie gedachte. Het heeft mij in ieder geval een rijk leven gegeven of, laat ik het zo zeggen: de doodswens die ik als jappenkampkind altijd heb gehad, op afstand gehouden. Ik hoop dat mensen me zullen herinneren als een fun loving, seks loving girl.
Als ik zelf nog een boodschap mag meegeven, zouden het de woorden van de veel te jong gestorven Russische schrijver Sergej Jesenin zijn: in this world you can search for everything, except love and death. They find you when the time comes.’
CHANSONS? TOUJOURS!
Mijn vriendin Micheline Van Hautem heeft samen met Trio Guus Westdorp een nieuw live Album gemaakt met gepassioneerde Franse Chansons.
Micheline brengt een levendige mix van tijdloze klassiekers van Aznavour, Gainsbourg, Trenet, Montand, samen met een selectie van originele composities, die doen denken aan het gouden tijdperk van de Parijse cabarets. Haar betoverende stem maken deze live-opname uit Lux Theater - een must-have voor liefhebbers van het Franse chanson.
🎧 Ontdek en stream Chansons? Toujours! op Spotify
Ik ontmoette Micheline voor het eerst in 2004 toen ze haar 5-sterren Jacques Brel show gaf in St. George's Church in Edinburgh. George Church in Edinburgh. Ik was daar om muzikale acts te scouten voor mijn Amsterdamse theaterproducties en ik werd verliefd op haar stem, humor en aanwezigheid op het podium. Ze kwam naar Amsterdam om uitverkochte shows op te voeren en we hebben sindsdien contact gehouden, al meer dan 20 jaar. Ik hoop dat je net zoveel van haar zang en haar persoonlijke interpretaties van Franse klassiekers geniet als ik.
🎶 Featured Single: "Mon Manège à Moi"
Bekijk de video op YouTube, en vang onderweg een glimp op van het carnaval van Nice:
Ode aan de vrouw! 8 MAART - INTERNATIONALE VROUWENDAG
God is een Moeder
L'origine du Monde
het is het goddelijk wezen, the divine being
dat zich als sterrenstof over oude ideeën heen nevelt
de idee dat er in dit lichaam een gelijkwaardigheid bestaat
tussen het masculiene en het feminiene
en dat dat eigenlijk één is
en die schoonheid wakkert iets, een herinnering aan dat wat er altijd al was
waardoor alles begint te trillen.
want daar waar het breekt, door de keuze dit of dat te moeten zijn
knakt de potentie je authentieke zelf te kunnen worden, stuk.
Leendert Vooijce
DE OERMOEDER EREN
Wij stammen af van een lang geslacht van vrouwen die met vindingrijkheid en moed door het leven navigeerden. Elke dag worden we geïnspireerd door de vrouwen om ons heen - en door de vrouwelijkheid in ons hart.
Met bewondering kijken we naar Malika, naar Dinah, die onvermoeibaar vecht voor trans-rechten en naar Leendert Vooijce, die de vraag van het kind stelt:
“Mam, zou je nog van me houden als ik een meisje was?”
🎭 Boek je kaartjes voor >> WOULD YOU LOVE ME? <<
Leendert Vooijce's eerste solovoorstelling, 11-19 juni, Oosterkerk, Amsterdam.
E-mail van een fan
Hallo Xaviera,
De Happy Hooker Anno 1971
Een paar jaar geleden werd in mijn galerie in Den Haag de jubileumeditie van The Happy Hooker gepresenteerd. Volgend jaar bestaat dit baanbrekende boek over de avonturen van Xaviera Hollander 55 jaar en het blijft een echte page-turner!
-Victor Laurentius
Lea Vivot
Hoi lieve Xaviera en levenslange vriendin,
Zoals je misschien weet, heeft mijn man, een zeer gerespecteerde en bekende Canadese dierenarts, zelfmoord gepleegd terwijl hij mij en onze zoon Erik stuurde om een kop soep van huis te halen.
We hadden geen idee dat hij dezelfde naald zou gebruiken, die hij aan de paarden gaf om ze in slaap te brengen als ze het einde van hun leven bereikt hadden. Dit is blijkbaar hoe hij wilde sterven, maar hij sprak er altijd over, dat hij leefde als een man en als een man wilde sterven... geen buisjes die aan zijn lichaam hingen!!!
We waren geschokt toen we zagen dat hij al dood was, maar het was zijn leven, zijn keuze... hij had lymfeklierkanker en besefte dat hij geen kans had om dit te overleven, maar wij, zijn familie, waren in shock.
Hier zijn een paar prachtige foto's genomen in onze prachtige tuin in Canada. Veel grote rode bloeiende bomen en uiteraard een aantal van mijn favoriete beelden. Zoals je je waarschijnlijk herinnert, werd ik toen ik werd geboren in Tsjechoslowakije, kort daarna gevonden op een houten bank met nauwelijks kleren aan mijn kleine lichaam.
Later in mijn leven trouwde ik op jonge leeftijd met deze wereldberoemde rijke Canadese dierenarts en verhuisde naar zijn huis, wat je kunt zien op de bijgevoegde foto met al die prachtige rode bomen en veel beelden die ik heb gemaakt. Al op veel jongere leeftijd was ik begonnen met het maken van dierenbeelden. Wonder boven wonder werd ik met de geweldige hulp van mijn zoon binnen een paar jaar wereldberoemd. Ik kocht mezelf een mooi appartement in het zonnige Acapulco en we reisden samen de wereld rond. En jou, Xaviera heb ik iets van 30 jaar geleden in Toronto ontmoet en kort daarop nog eens in mijn de luxe penthouse te Acapulco en uiteraad toen je met je man Philip. naar Praag kwam op een mooie zomerdag. Mijn zoon en ik hebben ettelijke lange reizen gemaakt met mijn beelden ergens in onze grote auto.
The Father, Anthony Hopkins & Alzheimer
Onlangs heb ik de aangrijpende film “The Father” gezien, met Anthony Hopkins als de hoofdpersoon Anthony, die worstelt met de ziekte van Alzheimer. Het verhaal gaat diep in op zijn verslechterende geestelijke toestand, met als hoogtepunt zijn isolement in een zorginstelling die gespecialiseerd is in Alzheimerpatiënten. Dit portret onderstreept de diepgaande uitdagingen die gepaard gaan met een dergelijke cognitieve achteruitgang. Het zet aan tot nadenken over de noodzaak van legalisering van euthanasie om mensen een alternatief te bieden voor de ernstige progressie van deze ziekte.
Een glimlach voor vandaag...
- De grootste grap voor de mensheid is dat computers mensen beginnen te vragen om te bewijzen dat ze geen robot zijn.
- Het is raar om even oud te zijn als oude mensen.
- Gisteravond werkte het internet niet meer, dus heb ik een paar uur met mijn familie doorgebracht. Het lijken me goede mensen.
- Als Adam en Eva Cajuns waren geweest, hadden ze de slang gegeten in plaats van de appel en ons een hoop ellende bespaard.
- Doel om af te vallen: mijn teennagels kunnen knippen en tegelijkertijd kunnen ademen.
- Mijn idee van een Super Bowl is een toilet dat zichzelf schoonmaakt.
These are from a book called "Disorder in the Court" and are things people actually said in court, word for word, taken down and published by court reporters, who had the torment of staying straight-faced, while the exchanges were taking place.
ATTORNEY: What gear were you in at the moment of the impact?
WITNESS: Gucci sweats and Reeboks.
ATTORNEY: Are you sexually active?
WITNESS: No, I just lie there.
ATTORNEY: How old is your son, the one living with you?
WITNESS: Thirty-eight or thirty-five, I can't remember which
ATTORNEY: How long has he lived with you?
WITNESS: Forty-five years.
ATTORNEY: Now doctor, isn’t it true that when a person dies in his sleep, he doesn't know about it until the next morning?
WITNESS: Did you actually pass the bar exam?
ATTORNEY: Were you present when your picture was taken?
WITNESS: Are you shitting me?
ATTORNEY: So the date of conception (of the baby) was August 8th?
WITNESS: Yes.
ATTORNEY: And what were you doing at that time?
WITNESS: Getting laid.
ATTORNEY: Can you describe the individual?
WITNESS: He was about medium height and had a beard.
ATTORNEY: Was this a male or a female?
WITNESS: Unless the Circus was in town I'm going with male.
Veronica Vera en Annie Sprinkle zien er nog steeds prachtig en slank uit - Veronica, beroemd om haar school voor mannen, die vrouw willen zijn en Annie Sprinkle, die nog steeds graag bomen omarmt met haar minnares en zelf de meest prachtige borsten heeft... En beiden zijn al jaren lang vriendinnen van mij, Xaviera, sinds ik in 1971 de Happy Hooker in New York oprichtte.
